Godt nytt år 

Med desse orda ynskjer eg deg alt godt i 2023!  

Fjoråret sa me farvel med klokka tolv midnatt med fyrverkeri, rakettar og diverse anna som aust-asiatar brukte for å skremma vekk demonar og andre utyske. Kinesarane fann opp kruttet. Dei laga «kinaputtar» som skremde vetet av både folk og dyr.  Seinare vart smellbombene utvikla så dei fekk fargar og eldsprutande kuler oppe i lufta. Kanskje dei på den måten liknar drakane dei har i trua si?

På internett, der me finn alt det me ikkje veit, står det at dagen i dag vart kalla «festum novi annii». Namnet fekk han på kyrkjekalendaren, den kalendaren som startar fleire veker tidlegare, men som no fann opp ein ekstra fridag. Det vil seia når første januar ikkje er søndag som i år.

Ved sida av lysfesten i gammal tid, den som vart til julefeiringa i dag, var det vanleg å «skyta ut gamleåret». Det høyrde eg om då eg var liten, men det var ikkje skikk hjå oss. Det var farleg, særleg når spriten var ein del av feiringa, sa dei heime. Hagla og dynamitten var til nytte og skulle brukast  med ansvar. Far og mor meinte dessuten at slikt skyting var «vekk-kasta pengar» og ikkje noko å leika seg med. Sprit til medisinsk bruk, og sprengstoff til arbeid. 

Tid til ettertanke

Ein gammal tradisjon er å ha møte eller gudsteneste på nyttårsnatta. Som nyfrelst var det viktig å vera i bøn i midnatts-stunda. Då skulle me takka Gud for alt det gode Han hadde gjeve oss i året som var, og så be for land og folk, slekt og venner i året me gjekk inn i.

Heime var det langt til kyrkje, og der ikkje var noko midnattsgudsteneste. Det var i byane. Som nygifte, drog kona og eg ut ei vakker nyttårsnatt. Det var bitande kaldt med vakre snølandskap, og me ville møta nyåret heilt for oss sjølve. Det passa seg slik at me trefte han «Harald på Stykket», ringjaren. Han skulle i kyrkja og «ringja året inn», og me var velkomne med.

Så klatra me opp knirkande tropper i tårnet på kyrkja. Kaldt og trekkfullt var det, men dørane i tårnet skulle opnast så lyden kunne må lengst råd. Ringjaren heldt varmen med han «hang i tauet» for å halda klokka i rytmen dei minuttane ringinga skulle vara. Tårnet svaia i takt med den tunge klokka, og me lurde på om det kunne bryta saman! Det trong me ikkje tenkja på. Tårnet var bygd for å tola det, forsikra han. Den natta vart ei oppleving for livet.

Framsida i dagboka mi gjennom mange år

«I don’t know what my future holds, but I know the one who holds mi future»

Dette sitatet (i) vart eg kjend med for mange år sidan då me endå arbeidde i Paraguay.  Under sitatet stod: «From am. song». Orda beit seg fast, og eg skreiv dei i dagboka. Det har fylgt meg sidan. Dagboka for 2023 har den same framsida som eg laga for ein del år tilbake. Dotter mi og eg hadde vore på tur i verda sin nordlegaste bøkeskog.(ii) Biletet er derfrå. 

Lyset i bøkeskogen var heilt spesielt og så ulikt det i skogen elles. Det gav ei anleis turoppleving. Det vert sagt vikingane planta første bøkane der for å ha materiale til våpen og anna. Ikkje usannsynleg sidan me har ein kongsgard på ei øy ute i fjorden, og ein i fjordbotnen der Håkon den Gode vart hauglagd. 

Som lyset i bøkeskogen er heilt spesielt, så har den som kviler i Han som kjenner og styrer all framtid, eit spesielt lys over sjølv dei mørkaste dagane. Han sa: «Eg er lyset i verda. Den som følgjer meg, skal ikkje vandra i mørkret, men ha livsens lys.». (iii)

Liv som vandring

Eit av dei eldste bileta på menneskelivet, er at me er på vandring. Me er alltid på veg i tid og rom, - så lenge me lever. I tid med timar, dagar og år. I rom – det vil seia at verda i og utom oss, endrar seg og. Sjølv den som er «låst» i stolen eller senga, er ein del av ei verd i endring, utom kroppen og inni. Sjølv etter komunikasjonen med utanomverda er vekke, lever livet lenge.

Som liten hadde eg ein stor operasjon, og det gjekk svært lenge før dei fekk kontakt med meg etterpå. Men eg høyrde far og mor prata om eg ville overleva. Mor gret, og dei bad om at eg måtte få leva. Då eg «vakna», fekk eg ei teskei vatn kvar time, endå eg gret fordi eg var så tørst. Uten kasta eg opp. Framleis ber eg dette inni meg.

Kanskje derfor er det sitatet så viktig for meg?

Eg ynskjer deg det aller beste! 

Det er godt å vita seg trygg i armane til Han som veit alt, kan alt og har lagt alt til rette for oss også i 2023. Det er mitt ynskje for deg som les dette, og alle andre.

Guds velsignelse deg i dag, i år og all tid!

............................. 

(i) Sitatet vert nemnt i samband med fleire navn. Kanskje meg har det frå ein song av Ralph Abernathy, men der er og andre som har brukt same orda.  Eit liknande sitat finn me i Illiaden.

(ii) Den ligg på Vollom i Alver kommune.

(iii) Frå Joh. 8,12b i Norsk Bibel, nynorsk utgåve.

---------------

Det er ikkje lov å bruka bilete eller anna frå denne bloggen uten skriftleg løyve frå meg.