Kisten-sosialistisk abortmotstand

For mange år sidan, då endå militærdiktatura rådde i Sør-Amerika, vart eg invitert til ei samling kristne leiarar hadde. Dei såg fram mot tida etter at diktatorane var vekke. Eg var i tvil, men då eg vart utfordra til å snakka om Kristeleg folkeparti, vart eg med. Eg snakka kor viktig det er at levande kristne står fram og er aktive både i lokal- og nasjonal politikk. Det verka som tankane tende.

Han som inviterte meg, omkom kort tid etterpå. Han kom køyrande på ei hovudgate med motorsykkelen sin, men vart køyrt ned av ein militær som brått kom inn frå ei sidegate. Etter eit døger på sjukehus, var han død, og eg misste kontakten med gruppa.

Alt liv er skapt for å leva

Då eg seinare studerte anvendt antropologi i Paraguay saman med prestar, nonner og andre arbeidarar i katolske misjonar mellom indianarane, oppdaga eg at politikk var mange opptekne av. Frigjeringsteologi. Nokre førelesingar på fakultetet var rein sosialistisk propaganda.

Etter eg kom heim til Noreg, har eg hatt kontakt med nokre som er aktive på den sosialistiske sida i politikken i Søramerika. Som truande katolikkar er dei motstandarar av abort. Dei klagar over at dei internasjonale sosialistiske organisasjonane legg press på dei for å skifta abortsyn. Ein presidentkandidat har skifta standpunkt, og hevdar fri abort er nødvendig for å hindra at jorda vert overbefolka! Argumentasjonen er ikkje «kvinna sin rett til å bestemma over sin eigen kropp», men at fosterdrap er nødvendig for at me ikkje skal verta for mange menneskje på denne kloden!

Abort på politiske premissar

Abort på dette grunnlaget, er kjend også her heime. Det samfunnsvitenskapelige fakultet ved UiO har lagt ut ein artikkel under tittelen «Abortpolitikkens utfordringer»[i]. Der står mellom anna:

Å definere abort enten som fosterdrap eller som en praktisk måte å regulere antallet barneføds­ler på, resulterer i ulike drøftinger. I denne artikke­len skal vi ikke drøfte 1900-tallets befolkningspoli­tikk, familieplanlegging eller endring i synet på seksualitet spesielt, men vi vil identifisere og karak­terisere konflikter for å trekke linjer i abortpoli­tikken.[ii]

Ein annan stad står det:

Uønskede svangerskap kan betraktes som uønskede på samfunnsmessig eller kollektivt nivå. Det kan enten være av befolkningspolitiske grunner, som i Kina eller andre land som anser befolkningsvekst som et stort problem. Forebygging av uønskede svangerskap kan videre få form av statlig kontroll med hvem som bør føde barn, og når. Sterilisering av psykisk utviklings­hemmede og andre var tidligere et slikt tiltak. Om tvangssterilisering ikke lenger skjer, mener mange det er ønskelig at kvinner som ikke kan ta seg av barn, for eksempel psykisk utviklings­hemmede eller rusmisbrukere, ikke får barn. I slike tilfeller er det heller for samfunnet enn for kvinnen svangerskapet er uønsket.[iii]

At Kina med fleire har brukt abort som våpen mot overbefolkning, har me visst lenge, men demografisk motivering for abortloven har ikkje vore eit argument her til lands så langt eg veit. Derimot vart diskutert (og delvis praktisert) ut frå rasemessige kriteria og for å hindra at jødar, urbefolkning, sinnslidande og kriminelle skulle få spreia sine «negative gener». Særleg i starten av det tjuande århundret var dette god politikk. I den samanheng er siste setninga i avsnittet, rett: Då var det  ikkje kvinna sin vilje og hennar ynskje som vart lagt vekt på, men dei styrande sin politikk og plan. Med den bakgrunnen er argumentet om kvinna sin rett til å bestemme sjølv, ein rein parodi. Kvinnene vert manipulerte, lokka eller tvinga til å gjera det som er politisk korrekt!

Noko anna som og kjem fram i artikkelen frå UiO, er at det var arbeiderpartiet og venstresida som har kjempa fram endringa av fosterdrapsloven. «Reaksjonene var sterkest i de kirkelige miljøene. Et lovforslag frå blant andre Kjell Bondevik (KrF) ble satt fram i Odelstinget i 1957. Det ville opprettholde bestemmelsene frå paragraf 245, med skjerpet straff ved gjentakelse».[iv]

Og for å føra livet vidare

Dette stemmer med det som skjer politisk for og mot fri abort i Sør-Amerika, men der finst også anti-abort-sosialistar. Det har  eg ikkje høyrt om her heime.

Ein artikkel på internett har denne informasjonen: Verdens helseorganisasjon (WHO) beregner (2017) at det på verdensbasis gjøres omtrent 56 millioner provoserte aborter årlig.[v] Ein annan stad finn me frå 2015-2019 rekna WHO med 78,3 millionar abortar for året.[vi] Det forundrar at det kan vera så stor skilnad på dei oppgjevna tala.

Lat oss velja eit tal midt mellom dei to, og seia at 67 millionar foster vert drepne i verda kvart år. Seier me at 67 millionar foster har vorte teke livet årleg i dei siste  30 av dei åra, (Noreg har hatt fri abort i over 40 år), utgjer det over 2 milliardar!

Fortida sine "folkemord" er for bagatellar å rekna mot vår tids abortpolitikk

«Folkemordenes svarte bok» som eg har sitert før (s.69), fortel om dei største massemorda i soga. Stalin får skulda for 46 200 000 drap, Mao 37 800 000, Hitler 20 900 000 og Chiang Kai-shek 10 200 000. Dei er dei «største» på den statistikken. Samanlikna med aborttala frå vår tid,verkar deira overgrep små. Sjølv Stalin, med 31 år i leiinga for det sovjettiske statsapparatet, drap grovt rekna berre 2/3 så mange som vert drepne ved abort på eitt år!

(Spør du om dette kan vera rett, så spør du slik eg har spurt meg sjølv mange gonger. Så ver snill og rekna etter og korriger meg om eg har rekna feil!)

Det Stalin, Mao, Hitler og andre despotar er kjende for, er definert som folkemord  av FN og menneskerettsdomstolen i Haag. Dei store dødstala abortstatistikken viser, er derimot ikkje definert som folkemord fordi det ikkje er snakk om ei «nasjonal, etnisk, rasemessig eller religiøs gruppe». Dei som vert aborterte vekk, får ikkje lov å koma så langt at dei kan ordnast etter nasjonalitet, rase, etnisitet eller religion.

Dei er «berre» små, totalt hjelpelause foster. Trass i alle likskapstrekk når det gjeld alder og livssituasjon, fell dei utanfor dei fastsette kriteria.

Men eg kan ikkje begripa at drap på så mange, ikkje er folkemord. Det strir mot mitt tankebilete av ordet. Eg kan ikkje tenkja meg noko meir ulogisk!

Skulda for dei største folkemorda i verdssoga, vert lagt på politiske leiarar som Stalin, Mao, Hitler og Chiang Kai-shek. Dommen over desse overgriparane kom først med full tyngde i ettertid fordi det som hende då først vart skikkeleg kjent.

Tenk berre på holocaust. Det gjekk rykte tidleg på 1940-talet, men både regjeringa i England og norske motstandsfolk har i alle år gøymt seg bak «Me visste ikkje…». Sanninga i heile si gru, kom fram først etter krigen.

Korleis vil framtida dømma vår samtids abortar?

Dommen i ettertid var knusande over Stalin, Hitler og dei andre. Men Stalin har «Den raude arme» å dela skulda med. Hitler har sine jublande tilhengjarar, SS-troppar og mange av landa sine mest intelligente å dela skulda med. Ein av dei var Quisling, eit «geni» med det beste artiumsvitnemålet i Noreg til dess!

Men kven skal framtida «dra til doms» for alle abortane i vår tid?

Slik opplegget er, er det kvinnene. Dei åleine. Når dei brukar «sin fridom og sin rett» til å få fjerna fosteret, har dei ingen å dela ansvaret med. Ingen mann og medansvareleg for barnet som er laga. Ikkje noko statsapparat som er pliktig å skapa gode livsvilkår for alle sine innbyggjarar, fødde som ufødde. Til og med den støtta er teke frå kvinnene med loven i hand.

Uendelege i variasjon, og fulle av liv...

Dersom framtida kjem til å dømma vår samtid for loven om «fri abort», er det berre ein juridisk person å leggja skulda på: kvinna.

Er det rart at eg ser for meg kvinna i evangeliet til Johannes?  Ho som stod der så einsam mellom alle som var ferdige til å steina henne?

Måtte vår tids kvinner også høyra orda frå Jesus: «Heller ikkje eg fordømmer deg. Gå bort og synd ikkje meir!»

Dei orda treng me enten me er menn eller kvinner, abortmotstandarar eller abortforkjemparar.

Det er einaste som kan frelsa oss……….

---

[i] https://www.sv.uio.no/mutr/publikasjoner/rapporter/rapp2001/Rapport35.htm    Teke ned 02.08.21

[ii] Frå kapittel 2: «Linjer i norsk abortlovgivning og abortpolitikk (1)», 5. avsnitt.

[iii] Samme, Kapittel 5, undertittel: «Abortspørsmålets kontroverser og forebyggingens tvetydighet», 9 avsnitt.

[iv] Frå samme kjelde, men med undertittel «Mot en abortlov», 3. avsnitt.

[v] https://sml.snl.no/abort  (Teke ned 02.08.21)

[vi] https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/preventing-unsafe-abortion

 --------------- 

Det er ikkje lov å bruka bilete eller teksst frå denne bloggen uten skriftleg løyve frå meg...