Det er spennande å sjå inn i fortida.                     Del 3.

Noko med det mest spennande med boka «Ild-Tungen. Norsk pentekostalisme frå 1890 til om lag 1910», er alle reaksjonane eg har fått frå lesarane. Den rørsla Ulness kom med i på sine eldre dagar, vart mellom anna kalla «Universalistane». Det var dei sjølve som tok i bruk namnet «Frie venner».

Slik er det når ein ikkje veit betre. Men som eg skreiv i Del 2 av dette innlegget, så er der ivrige og interesserte lesarar som har teke kontakt både frå Sunnmøre, Kristiansand, Flekkefjord og andre stader i landet. Tusen og endå fleire takk til dei alle.
Det er ikkje mange att som hugsar Sivert V. Ulness og flokken rundt han. Men nokre er det, og dei fleste var born i heimar der Ulness og dei «Fri-Frie» hadde møte og var velsedde gjestar. Dei fortel om opplevingar som sette spor, både positive og negative. Det var ikkje lett å vera born av dissentarar – sekteristar - den gongen heller.



"Guds lille Per" på sine eldre dagar.

Elles var det mange namn på desse kristne. På Sunnmøre snakka folk om «Jublarane» eller dei «Fri-Frie», på Jæren «Nævlandsflokken», i Kvinesdal «Espelandssekta» og så vidare for å nemna nokre her vestpå. Alt dette namn som dei utanfrå sette på dei. (I Førre sitt blad ser eg dei omtalar seg sjølve som «Frie venner»). Dei fanst over heile landet. Også i Oslo, på Austlandet og i Nord-Noreg.
 

Her er ein nokre sentrale personar eg leitar etter informasjon om:

 
P. Wedell. Syskenbarn til Kong Haakon som sa frå seg tittelen som greve i Danmark og ville folk skulle kalla han «Guds lille Per».
 


Nævland på sine eldre dagar.


Hans Nævland, læraren som tok dåp som truande og vart avsett. Han var førebiletet til Garborgs i drama «Læraren».
 

Johan Fosse.

 
Johan Fosse. Ein annan av lærarane som miste arbeidet sitt då dei tok dåp som truande. Det er hans nummer av "Ild-Tungen" som Nasjonal-biblioteket fekk hand om og som er ein vesentleg del av dokumentasjonen av starten på den pentekostale rørsla i Noreg.



Knut Røhr-Staff.

Knut Røhr-Staff. Det vert fortalt at han ofte sat og «klunka på gitaren», likte å syngja og skreiv mange fine songar. «Et liv jeg nå eier som aldri kan dø» mest kjend i dag, men det var mange av hans songar som var i bruk for hundre år sidan. Då han kom med mellom «Frie Venner» (her er namnet rett brukt), vart dei plukka or songbøkene litt etter kvart. I mange år stod han heller ikkje som forfattar av denne songen som bedehus-kristne i alle leirar har sunge med glede.



Chr. Madsen.

Chr. Madsen. Ein annan danske som reiste mykje i Noreg og bad for sjuke. Særleg godt kjend i Nord-Noreg, men reiste landet over.



Sofie Nielsen.

Sivert V. Ulness. Han er sentral i boka mi. Men eg er på jakt etter alt stoff som finst om han.

Ingvald Førre. Stortingsmann for Arbeiderpartiet, men gjekk ut på grunn av sitt pasifistiske livssyn. Gav ut bladet «Det frie Ord».

Sofie Nielsen. Songarinne og songforfattar.


    Ulrik Dahle. Han var frå Helgeland. Ved sida av forkynnargjerninga

Ulrik Dahle.

 

 dreiv han sykkelfabrikk og la inn elektrisitet på øya der han budde.

 Desse er nokre av dei personane som har dukka opp og som eg gjerne skulle vita meir om.

Men der er mange fleire. Derfor, om du har informasjon du trur kan interessera, eller veit nokon som har det, skriv til inge@bjornevoll.no eller finn meg på telefonen.

 
«På førehand takk». Slik dei skreiv på søknadane i gamle dagar. Og ting som hende i gamle dagar, er det eg prøver grava fram.  Det er det eg ber lesarane om hjelp til.....

På førehand takk!

--------------------------------

 

Bileta i dette innlegget er frå forskjellege publikasjonar. Eigarane av desse blada har gjeve meg lov å bruka deira materiale i arbeidet mitt.

 

---------------------------------------- 

 

Det er ikkje lov å bruka heile eller deler av dette innlegget uten skriftleg løyve frå Inge Bjørnevoll.

 

-------------