Løgnens regime (2)
 |
| Det kvite er det engelske mandatområdet |
«Ein jødisk nasjonalheim»
I fredsoppgjeret etter 1. verdskrig i 1920, gav San Remokonferansen Palestinamandatet til Storbritannia. Mandatet bygde på Balfourdeklarasjonen. Det hadde grenser til det franske mandatet Syria, Irak, Saudi Arabia og Egypt.
Ser me litt lenger bakover, så var det ei bønnevekking i Storbritannia i siste halvdel av 1800-talet. Dei kristne bad då for jødane og at dei måtte få koma tilbake til det landet Gud hadde gjeve dei. Landet dei bad for, hadde grensene nedskrivne i Det gamle testamentet (GT).
Samstundes som Gud vakte desse tankane i dei bibel-truande i Storbritannia, reiste Gud opp Herzl og den sionistiske rørsla mellom jødane. Dette er interessant fordi det ikkje ser ut til at desse to rørslene hadde noko anna felles enn at dei var ein del av Guds plan.
Ut frå orda i GT vart det laga kart, og det var det den britiske utanriksmininsteren Arthur Balfour viste til i eit brev til den engelske sionistleiaren Lord Rothschild i 1917. Sjølve brevet nemner ikkje grenser, men at «Hans Majestets regjering ser positivt på at det vert etablert i Palestina ein nasjonal heim for det jødiske folk».(i)
 |
| Slik delte engelskmennene landet |
Men regjeringa sveik jødane
Det er ingen tvil om at Balfour og dei kristne forbedarane i Storbritannia med uttrykket «nasjonalheim» meinte ein framtidig jødisk stat. Det var det Rothschild og sionistane og arbeidde for, og det var det Balfour og regjeringa i London lova.
Men regjeringa valde seinare å dela området Balfour hadde vist til. Dei gav arabiske stammar 77 prosent av landet som var omtalt i GT. Bakgrunnen for dette sviket skal ha vore engelskmennene si takksemt til arabiske klanar som hjelpte dei i krigen mot det ottomanske riket. Leiaren for ein slik klan vart innsett til å leia det Transjordanske riket i 1946. Landet har seinare fått namnet Jordan, og er eit kongedøme bygd på eit hashenittisk dynasti med bakgrunn i beduinstammar som snakkar arabisk.
Logisk sett er det derfor i Jordan dei arabarane som budde i dei andre 23 prosenta, skulle ha sitt heimland, - om dei ikkje ville leva vidare i den jødiske nasjonalheimen, - Israel.
FN førde sviket vidare
FN overtok San Ramokonferansen sine vedtak og er juridisk sett bunden av dei. Men FN førde sviket mot jødane lenger enn det London hadde gjort. Dei vedtok i 1947 å dela dei siste 23 prosenta i ein jødisk og ein arabisk stat. Då ville jødane få 10 prosent av det området Gud – og den engelske regjeringa ved Balfour – hadde lova dei!
 |
| Skjermdump frå https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/c/cd/Balfour_portrait_and_declaration.JPG Opprettelsen av staten Israel – Store norske leksikon (snl.no) |
Denne datoen, tilsvarande 14. mai 1948 på vår kalendar. Dåerklærte David Ben Gurion og trettiseks leiande jødar staten Israel som fødd på nytt. Dei skreiv:
«ERETS-ISRAEL was the birthplace of the Jewish people. Here their spiritual religious and political identity was shaped. Here they first attained to statehood, created cultural values of national and universal significanse and gave the world the eternal Book of Books» (ii)
Dette skjedde samtidig med at engelskmennene trekte seg tilbake frå landet. Same dagen gjekk arabarane til krig mot jødane og den nye staten. Det var ein krig som arabarane tapte, men som lever vidare gjennom vald og terror mot jødane. Nett no er Hamas i fokus, men dei er berre ein av organisasjonane og statane som offentleg og bevisst arbeider for å utsletta Israel frå kartet!
«Kan me ikkje få alt, så la oss få det litt etter litt!»
Dette er orda til ein av arabarane som arbeider for ei «To-stats-løysing». Bak dette ligg ynsket om å drepa alle jødar, «kasta dei på havet», eller og ideen å erstatta Israel med «ein arabisk stat der alle kan bu, enten dei er jødar eller arabarar». Berre ikkje ein jødisk stat, - «ein jødisk nasjonalheim»!
Nokre ord frå ein klårsynt mann…
Eg har no lyst å ta fram ein skribent i norsk presse som var klår og bibeltru i spørsmålet om Israel. Det er Arthur Berg som var redaktør i «Dagen» frå 1955 til 1985, men som var ein markant leiar i kristen-Noreg mykje lenger enn det.
 |
| Moderne turistkart viser spekkhoggarane sine bit... |
Dette er tittelen på den redaksjonelle kommentaren den 7. mai 1979. Helst ville eg teke med heile stykket, men her er starten:
«Freden i Midt-Østen er langt fra trygget. Men anstrengelsene for å trygge den går videre. Og det er særlig Egypt og Amerika som arbeider for å skape en pålitelig fred. Verdensopinionen nøyer seg med å applaudere freds-stifterene.
Men det man gjør nå, er ikkje å stabilisere freden. Snarere fortjener det betegnelsen spekkhoggeri mot den lille ennå levende og fremdeles levedyktige staten Israel. Nå er det imidlertid ikke stort igjen av spekk på ministaten Israel. Kanskje det er derfor man hugger mot Israels hjerte, mot Jerusalem.
Denne situasjonen gjør det klart at hvis ikke Israels mange venner i verden nå kommer Israel til hjelp, da er det ikkje livets, men dødens fred man arbeider for. Og det er ikkje rettferdighetens rett man kjemper for, men våpnenes og pengenes makt!
Etter vel 40 år er realiteten den same. Dette beviser at det som står i Bibelen er sant, - slik forkynnaren skreiv det for fleire tusen år sidan:
«Det som har hendt, skal henda igjen, og det som vart gjort, skal gjerast på nytt. Ingen ting er nytt under sola. Ingen minnest det som hende før. Og det som skal koma, vil heller ingen hugsa i slektene som følgjer». (Fork 1,9 og 11)
Ein av grunnpilarane i eit løgnregime er at ingen hugsar eller vil hugsa det som har hendt før. Den neste grunnpilaren er å omskriva soga slik at ho passar inn i løgna...
---------------------
(i) Originaltekst: «His Majesty’s Government view with favour the establishment in Palestina of a national home for the jewish people».
(ii) The Declaration of the Establishment of the State of Israel | Ministry of Foreign Affairs (www.gov.il)
(iii) Frå «Med Israel i kamp for fred» av Arthur Berg, Lunde Forlag, Oslo 1979, s- 217. (Eg vil koma tilbake med meir om / frå denne boka seinare).
Bibelsitatet er frå Norsk Bibel, nynorsk utgåve.
-------------
Det er forbode å bode å bruka tekst eller bilete frå denne bloggen uten skriftleg løyve frå meg.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar