Skal me tru alt?

«Da er mykje ein ska høyra før øyrna dett av!» sa dei på Strilalandet i gamle dagar. Det sa dei når noko var for utruleg til å vera sant, og dei ikkje ville seia med reine ord: «Dette er løgn!» Kanskje nokon sa det same då dei høyrde om «storfotingane» i Patagonia?

Som me veit, var det Spania og Portugal som kom til å dela dette fjerde største kontinentet på jorda. Colombus med «Santa Maria» oppdaga Amerika og kalla det «Vest-India» i 1492. Portugusaren Pedro Alvares Cabral tok litt seinare ein annan veg vestover og kom i 1500 til eit land han kalla «Tierra da Vera Cruz» (= Det sanne korsets land).

Spania og Portugal kriga i Europa, og denne krigen vart ført vidare i Amerika. Kong Ferdinand og dronning Isabella av Spania fekk pave Alexander den 6. til å setja ei genselinje mellom dei nye koloniane der vest. Den bullen vart til den ofisielle trakataten som gav Portugal retten til landet aust for ei grenselinje trekt 370 leguas (2055 km) vest for Kapp Verdeøyane, underskriven i Tordesillas, Spania, i 1494. Spania fekk alt vestom.

Spania og Portugal, katolske land som låg begge under paven, godtok dette – på papiret. I realiteten gjekk portugisarane mykje lenger vest, slik kartet i dag viser oss. 

Men England og prøvde å få eit fotfeste i desse nye områda, og sende engelske skip i forskjellege oppdrag vestover. Dei fleste av desse reisene er gløymde for lenge sidan, men ei skrive inn i verdssoga for all framtid, «Turen med Beagle». 

Engelsk infiltrasjon og makt i Sør-Amerika kom først for alvor i gang då land etter land kasta koloniherrane ut. Frigjeringa skapte eit vakum som engelskmennene ville fylla. Den industrielle revolusjonen i Europa gjorde at det trongst både råvarer og stader der industriprodukta kunne omsetjast. Derfor kom engelske tog og stimbåtar nesten like tidleg der nede som her i landet vårt.

Framsida på boka

Engelsk kartlegging

Den mest berømte båt som engelsk marina sende vestover, var «Beagle» som og dreiv med «hygrografisk kartlegging». På første turen (1826-1830) fylgjde dei Magellans reiserute, og oppdaga ein  ny passasje i Magellanstredet som fekk namnet «Beagle-kanalen». Men kapteinen på skipet vart deprimert og tok til slutt sitt eige liv. Ein yngre sjøoffiser tok over, og båten kom vel heim med fire indianarar frå Eldlandet om bord.

Etter ein del om og men, vart «Beagle» send vestover på nytt (1831-36), også no som marineskip for å kartleggja landet i vest. På denne turen var Charles Darwin (1809-1882) fekk vera med som biolog. Turen resulterte i bok «Turen med Beagle» der han fortel om ting han hadde opplevt og observasjonar han hadde gjort. Først tjue år etter at reisa var over, kom så den boka som har gjeve forfattaren plass i soga for all framtid: «Artenes opprinnelse». 

Både denne boka og andre ting Darwin skreiv, vart motteke med jubel og vart sett på som banebrytande og trendsetjande verk. Engelskmennene fekk positiv blest om satsinga si på Sør-Amerika, og den intellektuelle oposisjonen mot tradisjonell kreasjonisme, fekk amunisjon til sine angrep på Gud og kristen tru.

Var det Darwin lanserte «Fake news»?

Etter at materialismen og evolusjonismen har fått stå umotsagt altfor lenge, er det interessant å sjå at fleire og fleire tek avstand frå teorien. Eg vil her presentera to bøker kjøpt gjennom Amazon, England. Men først nemna at det finst ei anna bok som og er av stor interesse i denne samanhengen. Eg har ikkje tittelen, men boka skal ta føre seg det som Darwin skreiv, og samanliknar det med tidlegare publiserte ting. Forfattaren får fram at mykje av det Darwin lanserte som sine oppdagingar og tankar, var kopiert frå andre.

«

Slik ser boka ut.

Demolishing Darwin. Dismantling Materialism» (i)

Denne boka av Daurie Laurence kom ut i England i 2019, og har undertittelen «Why Darwin’s Theory of Evolution is No Longer Good Science» (ii.) Boka har to hovuddelar. Den første er «Kvifor alle materialistiske teorias om evolusjonen, inkludert Darwins, ikkje grier å forklara livets mysterium og kvar tanken kjem frå, og derfor må føra til dårleg vitenskap». (iii) Dei to første kapitla i denne delen, er meir generell informasjon. Resten av denne delen er ein samtale mellom «Alisha» og «Olive» rundt forsksjellege teoriar, filosofiske tankar og det nyare vitenskap har fått fram.

Andre delen, «Ut over materialismen.  Moderne, ikkje religiøs forsking i og bevis for det overnaturlege», (iv) er ein kortare del som tek føre seg både tru og forsking på nær døden-opplevingar. 

Heilt frå starten på menneske si soge, har ein viktig del av livet vore å oppleve og gjera seg kjent med den verda det er kome inn i. Det gjeld kunnskapen om seg sjølv og sin eigen kropp, til studiet av det store universet me er ein del av. Innan vitenskapen vart dette gjerne kalla empiri. Namnet kjem frå gresk og står for kunnskap skapt gjennom erfaring. Empirisk forsking er derfor forsking som byggjer på registrert og bearbeidd erfaringsmateriale. Denne kunnskapen er den viktigaste for oss både som individ og som samfunn.

Problemet når vitenskapen ekskluderer alt som forskarar ikkje får til å stemma i sitt system eller ikkje vil inkludera i sitt globale, empiriske datamateriale. Materialismen og evolusjonsteoretikarane ser ut til å vera levande redde for at dete skulle vera noko ut over det materielle og evolusjonistiske, det være seg ein allmektig Gud eller eit vesen som med sin intelligens har installert det uforklarlege livet i dei minste celler eller i det grenselause universet.

Mi personlege oppleving

Etter over 50 års godt ekteskap, døydde kona mi for to år sidan. Først bad me til Gud om at ho skulle verta frisk att, slik har lov til ut frå Guds Ord. Etter som sjukdomen utvikla seg og ho hadde det vondt, bad me om at det måtte gå fort så ho slapp lida, endå me gjerne ville ha henne med oss mykje lenger.

Døden er ein prosess me alle må gjennom. For den som trur, er døden ei dør over til noko betre enn livet på denne jorda. Slik eg opplevde det, levde me gjennom ein dødsprosess med tre stadium. Me var enige om at ho aldri skulle vera åleine utan å ha ei hand å halda i. 

I første stadium kunne me prata og dela minne og voner, både med smil og tårer, utveksla klemmara og gode ord. 

Neste stadium var progressiv. Ord og smil vart vekke og gjekk over til kommunikasjon gjennom klemmar og stryking av handa hennar. Ei viss tid kom «svar» tilbake, men svakare og svakare til det og vart vekke. Dermed var den åndelege og mentale kommunikasjonen slutt, men livet var det framleis. Hjarta slo og lungene arbeidde, men elles ingen reaksjon.

Siste stadium kom då kroppen drog sitt siste sukk, hjarta slutta å slå, og tilbake låg ein kropp utan liv. Med andre ord det som materialistane seier er «reelt» og som kan "bevisast" gjennom empiriske måleinstrument. 

Kroppen hadde same fysiske mål og vekt, men to ting hadde vorte vekke: Først sjølve livet, det som får dei materielle byggesteinane kroppen var oppbygd av til å uttrykkja og skapa den samordna prosessen som livet krev. 

Dernest, så langt eg opplevde det: Den åndelege eller sjelege forbindelsen med ord, smil, tankar og kommunikasjon. Så lenge den fungerte, kunne me ha kontakt,  inkludert fysisk kommunikasjon som klemming i handa. 

Lærdom:  Livet er mykje meir enn det reint materielle.

--------------- 

 i Mi omsetjing: «Å knusa Darwin og plukka i stykke materialismen».ii -«- : «Kvifor Darwin’s teori om evolusjonen ikkje lenger er god vitenskap».

iii «Why all Materialist theories of Evolution, including Darwin’s, fail to explain the Mysteries of Life and Mind on Earth, and why, inevitably, they lead to Bad Science».

iv «Beyond Materialism. Modern, non-religious research into and evidence for the supernatural».