Å vera på bønnekonferanse i Jerusalem,
er arbeid for ei betre framtid
Så
er me heime i Noreg etter to spennande veker i Israel. Godt å koma tilbake til
oss sjølve og kvila etter mange dagar med intens konsentrasjon. Me kjenner oss
rike som har fått lov til å vera saman med messianske jødar og messiastruande
ikkje-jødar med eitt mål: Guds vilje med Israel og oppfylling av det profetiske
ordet.
IFI
er organisasjonen som sender ut bønne-emne kvar fredag til rundt 15.000
forbedarar i heile verda.[i] Konferansen, som har vore
kvart år frå rundt 1990, heiter IFCJ, Internasjonal bønnekonferanse i
Jerusalem. Det er ei vekes konsentrert bøn, og så 5 dagar der me reiser rundt
til utvalde stader som særleg treng støtte og forbøn.
 | |||
| Broskyren for konferansen 2020 jamfører fortid og notid. |
Morgonsesjonen
(9.00 - 10.30 og 11.00 - 13.00) vart innleidd med 1. Peter 2,9: «Men de er ei utvald ætt, eit kongeleg
presteskap, eit heilagt folk, eit folk til eigedom, så de skal forkynna hans
stordom, han som har kalla dykk frå mørkret til sitt underfulle ljos.»[ii]
Me, som er kalla ut frå mørkret og inn i Guds lys,
har Gud kalla eit kongeleg presteskap. Det same står om Israel i 2. Mosebok 19,
3-6. Folket Gud hadde fridd ut frå treldomen i Egypt, skulle vera «eit
kongerike av prestar og eit heilagt folk». Prestane hadde offertenesta der dei
kom fram for Gud på vegne av folket og seg sjølve. Me kan be
Vårt opphald her er både ein
bønneskule og ein konferanse:
·
Me ber til VÅR
FAR.
·
Me er ein flokk som
ber om det same.
·
Me deltek i andre sine
bøner med t.d. å seia «Amen».
·
Bønnene skal
fokuserast på målet me vil oppnå.
·
Be kort. Gjerne berre
40 sekund til eitt minutt kvar.
·
Bruk Guds Ord som
«springbrett».
·
Stopp å be når Anden
stoppar.
·
Krafta i bøna avheng
ikkje av stemmevolum, men krafta til Han me ber til.
Me må takka: Gjennom åra har IFI opplevt mange
bønnesvar. Til dømes er Genesaretsjøen no under ein meter under maksimum. Dette
er eit stort takkeemne og resultat av bøn gjennom mange år.
 |
| Gjennom mange år laga ein kjend bilet- kunstnar slike bilete til kvar konferanse. |
Bønne-emna denne morgonen
var:
§ Tryggleiken for dei omlag 40
statsleiarane som samlast i Jerusalem til Holokaust-minnet.
§ At Gud måtte røra ved
statsleiarane og gjeva det rett syn på Israel.
§ For Iran, som er største
trusselen, og at Jeremias 49 (v.35-39 [iii]) må oppfyllast.
§ Deltakarane frå forskjellege
land bad for sine eigne land og deira tilhøve til Iran (handel, atomavtale
m.m.)
§ For hæren til Israel. Sjølv om det er Herren som gjev siger – «ikkje
vogner og hestar», er det viktig at IDF er førebudd. Landet må kunna forsvara
seg, og Gud har høyrt bønene. «Derfor er
Israel tryggaste staden på jord for jødar!»
§ For forsvarssjef,
forsvarsminister og statsminister. At dei må vera samstemte og skilja mellom
usann og ekte informasjon.
§ For regjeringa etter valet i
mars, at dei må ha visdom, kunnskap og evne til å gjera det dei må til ei kvar
tid.
§ 25% av ungdomen gjer ikkje
militærteneste i dag. Be om at alle vert med som stridande eller i andre
oppgåver som sybersoldatar, dronespesialistar og anna.
§ At kyrkjene som finst i
landet, ikkje må verta for sjølvopptekne, men gå i bøn for landet og
autoritetane.
Det
var tre måtar det vart bedt på:
ü Mest for open mikrofon der
dei som ville, kom fram og las frå Bibelen og knytte bøn til det. Gjekk desse
bort frå det felles bønne-emnet, sa møteleiaren gjerne: «Stopp! Det er ikkje
noko gale med bøna di, men ho høyrer ikkje heime i denne samanhengen. Lat oss
konsentrera oss om emnet!»
ü I små grupper, ofte etter kvar
i verda deltakarane kom frå.
ü Fellesbønn der alle bad
samtidig (av og til). Med eigne ord la me då emnet fram for Gud.
---------------
På
ettermiddagen var der eit minnemøte i samband med grunnleggjaren Eliyahu sin
bortgang.
---------------
"Den rette tilstanden for den som ber"
Dette var temaet
denne første kvelden. Utgangspunktet var Hebrearbrevet 6,8 om jorda
som var unyttig og «forbanninga nær». Me har ein tendens til å døma andre, med
forsvara oss sjølve. Gud elskar oss og fiendane våre like mykje. Han vil det
beste for alle, og det er at me skal verta frelste. Det er grunnlaget når
me ber.
I
alt som har hendt med jødane, i den første diaspora til Babylon, og den andre
frå år 70 til no, har Gud alltid late ein rest vera att.
Kyrkjeleiarar har gjennom tidene sagt: «Gud er ferdig med jødane». Tyskarane
søkte «den endelege løysinga» og fann opp Holokaust for å få rydja jødane ut. Andre og har prøvt, men den jødiske nasjonen
vart fødd på nytt i 1948 og skal aldri meir jagast heimefrå!
Det neste var dei kristne kyrkjene. Det nye
testamentet fortel nesten berre om Messias-truande jødar. Men ikkje-jødar
overtok leiinga og heiv jødane ut. Den messianske «kroppen» er også fødd på
nytt og veks. Det er ting av loven (Toraen) dei tolkar fysisk og andre ting dei
tolkar åndeleg. Men samfunnet av dei Messias-truande lever og veks.
 |
| Same kunstnaren har og laga dette til talarstolen, motivet i logoen til IFI |
Som forbedarar har me to
realitetar: Guds realitet og vår eigen. Gud
veit alt, kan alt og gjer alt i si tid. Han har kalla oss til å leva i hans
realitet når me ber. Me kan vera rolege midt i alt det urolege. Gud høyrer
bønene våre og svarar slik han ser det er best.
Som siste bibelord den kvelden vart me minte om: «Ikkje med makt og ikkje med kraft, men med
min Ande, seier Herren, Allhærs Gud». (Sakarja 4,6).
[i] Du og kan verta med og be over bønne-emna dei sender
ut. Gå inn på https://www.ifi.org.il/en/prayer og be om bønnebrevet på norsk eller
engelsk.
[ii] Bibelsitata er frå «Bibelen. Den heilage skrifta».
Nyn.utg. 1995 frå Norsk Bibel AS.
[iii] Elam er det gamle namnet på Iran. Landet endra
i si tid namnet til Iran fordi dei hevda den ariske rasen hadde sitt opphav
der!
--------------------
Det er forbode å kopiera og bruka bilete
eller anna stoff frå denne bloggen utan skriftleg løyve frå Inge
Bjørnevoll.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar