Bønnetur 2                                                           Andre del

 

Golan 

Eit klimatisk mini-Europa

Typisk slettelandskap på Golan

På veg inn til ein plass me skulle be. Det gule skiltet
fortel om gamle miner i jorda langs vegen.

Medan det sørlege Israel er sand og sandstein, dukkar mørk, vulkansk stein opp når ein nærmar seg Golan. Her er vulkantoppar både på Golan og inne i grannelanda. Jorda er oversådd med stein, noko som gjer jordbruket meir komplisert. Åkrar vert rydda med store maskiner og steinen samla i steingardar eller køyrt vekk. Klimaet er nokså likt  i Vest-Europa og ideelt for fruktdyrking. På rommet i kibbutzen, var velkomsgåva  to eple som var "oppfunne" i Golan!  

Golanske eple

Område som ikkje er åkrar, vert nytta til kvegland.  Tidlegare forsvarsverk og kontrollpostar er enno omringa av gamle minefelt. Dei utgjer ein stadig fare, ikkje minst for fotturistar som prøver å ta snarvegar utanfor oppmerkte stiar.

Me hadde mykje regn til glede for israelarane som stadig ber om regn. Aust for Golan kjem ei viktig sideelv til Jordan inn frå Syria. Vatnet der brukar no syrarane, slik at ein vesentleg del av det som skulle fylla Jordan, ikkje når fram.


Utsyn mot hola der guden Pan vart dyrka. Elles er her spor etter stader der både greske og
romersk katolske har hatt sine heilage stader. No er berre eit lite nonnekloster att.

Me var og bad to andre stader som Jordanelva får vatn frå. Det eine,  Cesarea Filippi. Aleksander den store la også dette landet under seg. I den tida vart dette om-rådet senter for gresk gudedyrking. Både i hola i fjellet som denne greina av Jordan flyt ut frå, og elles i området, er det  restar av greske tempel. Særleg  skal Pan ha vorte dyrka her.

Så langt nord inntok Josva landet. Her, omringa av minne om gresk avguds-dyrking, spurde Jesus  lære-sveinane:
- "Kven seier folk at Menneskesonen er?"
Peter svara: "Du er den levande Guds Son."
Jesus svara: "Eg seier deg at du er Peter, og på dette berget vil eg bygja mi kyrkje".

 

Langt nord i Golan ligg restane av den største borga i Israel. Nimrods-borga ligg høgt og var alt frå 1200-talet viktig for den som skulle ha makta her oppe, enten det var arabarar eller korsfarar. Også i den osmanske epoken, utgjorde borga ein viktig del av forsvaret, ikkje minst for å verna karavanevegane som batt riket saman. Særleg vegen mot Damaskus. Borga vart øydelagt av eit stort jordskjelv.

I deler av borga kan ein sjå inn-skrifter skrivne på steinar som er kledde med leir. Dette er minne om tida mamelukken Baybars rådde over borga omkring 1260. Ved sida av ser du emblemet hans. Både det og ei rekke innskrifter har pryda ein del av borga.

Nord for oss denne tida låg Hermon og lokka skituriastar. Men snøen der oppe var eitt av takke-emna me hadde på turen ved sida av det stadige regnet. Sjølv om bortimot 100 % av vatnet i kloakken i Tel Aviv no vert attvunne, og israelsk teknikk kan vinna ut vatn frå lufta i øydemarka, så er landet heilt avhengig av vatnet Gud sender ned frå himmelen. Naturen treng det for si stadige fornying, og Daudehavet treng det for ikkje å verta eit månelandskap med store hol der jordskorpa kollapsar.



Gud brukar den han vil. Han brukte den heidne kongen Kyros. Han kan og bruka Trump! 

I den tida me var i Israel, kom Trump med sin fredsplan. Den vart eit viktig bønne-emne. Først og fremst at Gud må la sin vilje skje, og at alt som ikkje er i samsvar med Hans plan, må verta stogga. Som ein del av dette vitja me Trump Hights, kibbutzen som er grunnlagt til minne om at Trump støtta Israel si annektering av Golan som høyrde til patriarken Dans landområde.

Kibuttzen er nokså nyleg grunnlagt, men gjerdet og porten var på plass for å sikra livet og framtida til dei som har kome her for å byggja ei ny framtid her oppe.

-----------------------

Det er ikkje lov å bruka korkje bilete eller tekst

frå bloggen min uten å ha fått skriftleg løyve på førehand.