"Far vår, du som er i himmelen.

Lat namnet ditt helgast…"



Noko av det mest gjevande på denne konferansen, var samværet mellom messianske jødar og messiastruande-ikkje-jødar.[i] Undervisninga om kveldane vart stort sett gjeve av messianske jødar, og var derfor særleg inspirerande. Eg vil gjeva lesarane mine litt innsikt i det som vart undervist.

Dette biletet ynskjer oss velkomen til "Friends of Zion Museum". Det viser korleis menneska
spreidde seg over jorda etter at Gud hadde skapt språkforvirring så dei slutta å byggja på tårnet i Babel.
 No samlar Gud menneskje att, - i Kristus.

Gud er suveren!

Slik såg plakaten for konferansen 2019 ut.

I det 1.århundret e.Kr. hadde romarane mange gudar. Keisaren var ein av dei. Når romarane tok nye land, til dømes Hellas, integrerte dei gudane der i sin religion. Polyteismen var rådande i heile romarriket.

Hjå jødane møtte romarane ein monoteistisk religion som nekta å verta blanda med polyteismen. Dei heldt på at dei hadde den einaste sanne Gud, og at alle andre gudar var falske. Heller ikkje ville dei godta det romerske verdsbiletet som ville smelta alle landa saman til eitt rike. Jødane heldt hardnakka på si tru og på det landet Gud hadde gjeve dei. Derfor vart det opprør og krig før år 0, rundt år 70 og inntil 150 år etter Jesu fødsel.



I NT ser me ei kyrkje av messiastruande jødar og ikkje-jødar. Men etter som dei ikkje-kristne vart fleire, endra det kyrkja. Då Paulus kom til Roma, var det framleis ei blanda kyrkje. Ikkje lenge etter tok ikkje-jødane styringa og heiv jødane ut. Ein vesentleg grunn til motsetningane var det ikkje-jødiske, hellenistiske verdensbiletet som var rådande i den tida. Jødane motarbeidde dette fordi det var mot Bibelen (GT).

Romarane brukte mykje makt for å knusa all motstanden i jødeland. Resultatet var at Jerusalem vart øydelagt og alle jødane vart drivne der ifrå. Ein del opprørarar tok Herodes sitt vinterpalass på Mazada. Då Jerusalem var øydelagt, brukte romarane endå nokre år før dei vann over opprørarane der.

Etter nokre hundre år var jødane vekke både frå kyrkja og verdsbiletet. Jødeland hadde vorte Palestina, og jødane var forviste frå sitt eige land. Jesu Ord i Mat. 24,9 og 10,22-25 var dermed oppfylt, og jødane var hata av alle.

Kyrkjefedrane lærde at jødane var «jesusmordarar»[ii]. På denne bakgrunn vart det viktig for jødar å understreka at dei ikkje var kristne, og for dei kristne å understreka at dei ikkje var jødar!

Jødane såg svært negativt på at dei kristne tok inn tankegods frå hellenismen (synkretisme) i si tru. På den måten var Jesus ikkje den lova Messias, men ein gresk-romersk guddom. Dei vende seg derfor ryggen til kyrkja (og NT), og held fram med å venta på Messias.

Erstatningsteologien.

Får ca. 1990 har det vore årlege bønnekonferansar.
Eit av første åra var fåren så stor i Jerusalem at
deltakarane delvis sat i bomberomma med gassmasker på.
Det var krevjande, fortalde dei. 
Men Gud høyrde like godt - då som no!

I den forkastar kyrkja Israel

- NT kom i staden for GT. GT kan berre forståast gjennom NT.

- Loven er bytt ut med nåden.

- Guds rettferd og dom vart bytt ut med ein elskande og alt-tilgjevande Gud og Jesus.

- Det jødiske innslaget i GT var farleg og uynskt. Kristne måtte ikkje forvekslast med jødar.

- Sanninga vart bytt ut med løgn, og loven (Toraen) verdilaus.

- Den «nye» Jesus samsvarar ikkje med GT sine profetiar om Messias.

Bibelsk sett er loven (Toraen) fundamentet for krossen. Jesus død (og blod) er ei direkte oppfylling av offeret loven krov. Avvisinga av denne sanninga resulterte i lovløyse – gnostisisme. Då vert den menneskelege tanken og ideen («fornuften») sett over Guds Ord og Guds autoritet. Den jødiske tolkingsbakgrunnen var dermed bytt ut med gresk tankegods.

           

Supersessionismen

Denne byggjer på kyrkjefedrane sine ord om at Gud har forkasta Israel. Den kristne kyrkja har vakse «oppå» GT si openberring og overteke jødane sine lovnader og profetiar. Jødedommen er dermed eliminert. NT er oppfyllinga av GT og kyrkja er erstatninga for Israel. Israel har heller ingen rett til profetiane. Dei tilhøyrer kyrkja.

        

GT sin Gud, den allmektige og krevjande, er bytt ut med NT sin «nådige» og ufårlege gud. Den gamle pakt er bytt med ei ny, alt-tilgjevande nådepakt.

Begge desse lærene er feil og forstår ikkje det Toraen (loven) og GT står for.

Dette er grunnlaget for forfylginga av jødane frå kristne heilt frå det andre hundreåret til i dag. Antisemittismen til romarane dreiv jødane ut av Palestina. Same antisemittismen dreiv jødane ut av kyrkja.



Slik såg Jerusalem ut frå rommet vårt på Scopus når kvelden fall på.

Jeremias 23,1-6 seier at Gud vil føra jødane tilbake. Jeremias 16,14-16 at Gud brukte antisemittismen til å driva jødane ut i den andre diaspora (frå år 70), og han vil bruka antisemittismen for å driva dei tilbake til landet han gav Abraham og hans etterkomarar. Derfor snakkar profetordet om «fiskarar og jegarar»....

5. Mosebok, 30,1-10 fortel at alt før jødane hadde kome til Kanaan og teke landet i eige, såg Moses at dei skulle drivast ut att. Han snakka ikkje berre om Babylon (den første diaspora), men til «alle dei folka han har spreidd deg ut iblant», (dvs. den andre diaspora der dei fleste jødane held til i dag). «Herren din Gud skal føra deg til det landet fedrane dine tok, og du skal ta det i eige. Og han skal gjera vel mot deg og gjera deg meir talrik enn fedrane dine». Det er det som skjer framfor auga våre i dag!

Til slutt vart me minna om Ordtøkja 18,10: «Herrens namn er eit fast tårn, til det spring den rettferdige og vert berga». Etter jødisk tankegang viser namnet den sanne naturen til ein person. Guds namn er vårt trygge vern også i dag.

 

---

[i] Me ikkje-jødiske truande brukar navnet «kristne». Men dette navnet fortel ingen ting om kva den «kristne» står for i liv og lære. I ei verd der det finst kyrkjer av djevletilbedarar og andre som ope praktiserer det som er imot Guds ord, har korkje namnet «kristen» eller «kyrkje» innhald som samsvarar med NT si lære og praksis. Mange av dei me var saman med på denne konferansen, brukte engelske ord for «messiastruande» i staden for «kristen», og «Messianic comunity» or «Messianic body» der me brukar kyrkja eller «menigheten». Dette gjalt både messianske jødar og messianske ikkje-jødar. Bønene vart avslutta med «In the name of  Yeshua Messiah».

[ii] Romarane gjorde «grovarbeidet», men det var Gud sjølv som stod bak og styrde det som hende for at me menneskje skulle verta frelste!

 ------------------------------------------ 

Det er forbode å kopiera og bruka bilete eller anna stoff frå denne bloggen utan skriftleg løyve frå Inge Bjørnevoll.