Førjulstidstankar
 |
| Julkekaktusen kom med si julehelsing |
Me har lenge svima rundt i ei verd der pakkar og julemat og alt anna «julete» vert sett på som obligatorisk. I månader har radioen og kjøpesentera bombardert oss med julemusikk, raudkledde nissar og finurleg reklame. TV-en og. Dei som skaper prognosane, reknar med at det vil verta rekord-julehandel også i år. Sikkert rekord-stress og - både i butikkane og på gata. Juleveret derimot, sipregn og havvind, gjer sitt for å bremsa aktiviteten. Utandørs.
Innandørs er julebordsesongen over for i år, til glede for dei som prøvde å halda hjula – dei startar med h-, i gang. Mange fekk akutte helseproblem dagen derpå, seier dei som arbeider. Dei stilte på jobben som normalt. Andre skuldar på sjuke ungar. Dei mest frimodige seier dei har nokre velferdsdagar med løn dei må bruka før året er omme. Kva kan vel då passa betre enn dagen etter eit festsamvær med god mat og tilsvarande flytande?
Det er verre for dei pliktoppfyllande som må strekkja seg lenger enn dei både har helse og lov til. Men det må du ikkje til nokon!
Posten ropar om ny rekord i pakkehandsaming. Det er ikkje måte på aktivitet der heller. Ein dato for vel ei veke sidan sette dei opp som sistefrist med garanti for at pakkane skulle nå fram til jul. Eit under om dei får det til sidan det er uver, ras og stengde vegar både her og der. Men greier dei ikkje å halda det dei lovar, kan dei skulda på veret! Dei er i så fall ikkje åleine….
 |
| Tretapiren har gøymt seg under juletreet |
Dei raude småbilane som fordeler pakkar og brev, gamaldagse papir-aviser, papir-reklame og papir-rekningar i konvolutt, kjem kanskje berre ein gong i veka i 2025. Dei har for lite å gjera store delar av året, seier dei.
Det er vel me i eldrebylgja som held dei aktive året rundt når alt kjem til alt. «Me» er alle gamlingane som heller vil ha papir i neven enn å glo på ein skjerm, og nyt turen til postkassen enten det er noko i han eller ikkje. Eg får «Dagen» sikkert levert av andre enn postverket, men til og med den leveringa har skrumpa siste åra.
Ikkje alt moderne er godt….
Å finna alt ein treng på datamaskina eller i telefonen, er noko mange av oss i eldrebylgja ikkje får til. Og finn me fram, er me ikkje garantert det resultatet me ville ha.
Eg skulle ta Norway-bussen hi veka. Leitte meg fram på telefonen til tid og stoppestader og betalte ein blodpris samanlikna med lokalbussen som nesten er gratis. Pengane gjekk ut av kontoen min, og eg fekk melding om at turen var betalt. Men då eg kom på bussen, skulle sjåføren lesa av eit kodebilete som eg ikkje hadde fått. Korkje på Vipps eller som e-brev. Eg leita, og sjåføren leita. Til slutt tok han bilete av telefonen min med telefonen sin - av meldinga der det stod at eg hadde betalt for turen derifrå og dit eg skulle! |
| Fullmånen har og hatt sitt å stri med... |
Butikk-kjøpte julekaker smakar like godt?
Eg møtte eit trivelege vennepar i butikken i dag. Ho fortalde at julebaksten var over for i år. Snart julehandelen og, så no kunne jula berre koma! Det ho ikkje hadde laga, var smultringar. Dei hadde ho kjøpt på butikken. (Dei låg godt synlege på toppen var handlevogna og såg fredelege og godsmakande ut. Ikkje noko fresande Delfia-feitt å brenna fingrane på der i garden!)
«Dei smakar sikkert slike godt som dei heimelaga», meinte eg, men fekk eit kjapt svar frå han som køyrde vogna: «I alle fall holet i midten! Garantert!»
Og?
Etterpå tenkte eg, - det kan ta litt tid for sirkulasjonen kjem riktig i gang, - at det er slik eg har opplevt denne førjulstida: Som i tomrommet i smultringen!
Det som har skjedd både innanhyses og utanhyses, vedgår meg liksom ikkje. Ikkje at det ikkje er kjekt å sjå kilometervis av lyslekkjer og vakre dekorasjonar i denne mørkaste tida av året. Nei då! Men det tenner korkje julekjensler eller skaper juleglede i meg lenger. Ein kan verta deprimert av mindre.
Eg har til og med lurt på å kutta ut heile bloggen min etter nyttår. Men kvar skal eg då lessa av meg alt det eg går og tenkjer på?
Kva trur du?
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar